El ile renklendirilmiş bir Konya fotoğrafı |
Konya Türkülerine Balkan Savaşı ve Birinci Dünya Savaşı yıllarında girmiş, oldukça ağıt gibi söylenen içli bir türkü’dür. Bilhassa cepheye giden erler tarafından söylenirmiş. Merhum Selçuk ES, 1934 yılında bir mecliste merhum Çopur İsmail Ağa’dan dinlemiş. Güfteleri:
“Böyleceymiş benimde kaderim,
Karalar bağlasın koca pederim,
Hani benim paşa beğim Haydar’ım,
Kuzuları körpe kalan ağlasın.
Xxxx
xxxx xxxx xxxx
xxxx xxxx
Kır atın üstüne dizlik yayılır,
Ak gerdan üstünde benler sayılır,
Sensiz karayerlere nasıl gidilir,
Azrail’den gayrısına imanmı.
Xxxx
xxxx xxxx xxxx
xxxx xxxx
Babuna’dır, deli gönül babuna,
Koç yiğitler sığamamış kabına,
Al ardıçlı boz meşenin dibine,
Silah çatup kalmamıza ne kaldı.
Xxxx
xxxx xxxx xxxx
xxxx xxxx
Ne oldu Allah’ım bana ne oldu,
Bahar seli gibi gözlerim doldu,
Ana, baba hem kardaş hasret oldu,
Vatandan mektubum gelmez ağlarım.
Xxxx
xxxx xxxx xxxx
xxxx xxxx
Kara bulut gibi göğe ağarsın,
Sulu sepen gibi yere yağarsın,
Nerde güzel görsen boynun eğersin,
Ecelden gayrısı aman mı canım.
Xxxx
xxxx xxxx xxxx
xxxx xxxx
Sunalar canım hay nazlı, nazlı,
Ak koyun yanı körpe kuzulu,
Bileziğin üstünde yavrum,
Altıda kanber yazılı.
Kaynak: Selçuk ES
0 comments:
Yorum Gönder