7 Haziran 2019.
Dün dedemgilin evini satın alan aileye ziyarete gittim. Ramazan bayramlaşması da vesilesi oldu. Evin kızı Sabire fakültemizin öğrencisi. Çocukluğumuzun geçtiği ve neredeyse her şeyi yerli yerinde duran bu evde seneler sonra olmak çok duygulandırdı beni.
Tipik geleneksel bu Konya evini kısaca tanıtayım. Dış kapıdan içeriye önce hayat’a girersiniz. Burası adı üstünde hayattır. Kimine göre avludur burası. Ev kadim Meram sınırları içindeyse ortasından suyunu Meram çayından alan küçük bir ırmak geçer. Çiçek ve zerzevat ekiliyse buradan sulanır. Hayatta bir örtme, tandır, neolitik zamanların kopyası at nalı bir ocak bulunur.
Tipik geleneksel bu Konya evini kısaca tanıtayım. Dış kapıdan içeriye önce hayat’a girersiniz. Burası adı üstünde hayattır. Kimine göre avludur burası. Ev kadim Meram sınırları içindeyse ortasından suyunu Meram çayından alan küçük bir ırmak geçer. Çiçek ve zerzevat ekiliyse buradan sulanır. Hayatta bir örtme, tandır, neolitik zamanların kopyası at nalı bir ocak bulunur.
Evin içine girerken sizi bir mabeyn karşılar. Mabeynin iki yanında odalar yer alır. Alt sol odada rahmetli dedem oturur gelenlerle hoş sohbetler ederdi. Bana da İstiklal harbi yıllarından hatıralarını anlatırdı ki çok azı hatırımda kaldı. Ben ilk mektepte öğrenciyken sabahçıysam öğleden sonra, öğlenciysem sabahları Kuran okumaya giderdim. 5 sınıflı okulun son iki senesi böyle oldu. Odasındaki aynalı dolapta (biz ona ağzı açık derdik) osmanlıca matbu ve yazma kitaplar vardı. Bunlar kaybolup gitti. Hele bir harp günlüğü vardı ki bu evin dedemden sonraki sakinleri sahip çıkmadılar. Bana buradan Büyük Taarruzun nasıl gerçekleştiğini okurdu cennetmekan dedem.
İçeriden yukarıya çıkılan merdivenle yukarı mabeyne ulaşırsınız. Burada da evin büyüklüğüne göre karşılıklı iki veya daha fazla oda bulunur.
Evin yeni sahipleri orijinal yapısına müdahale etmemişler. Çok iyi bu. Güle güle otursunlar.
